Lieve Charlotte, vrijdag de 13e heb jij daar wat mee? Ik helemaal niet, ik heb geen bijgeloof, behalve dan het afkloppen van dingen, maar meer als een grapje dan echt waar. Iets in de trant baat het niet schaad het niet.
Uitgelichte afbeelding Shutterstock
Vrijdag de 13e
Maar afgelopen week was het vrijdag de 13e. De nacht ernaar toe was al niet erg goed. We zijn gezegend met 2 slapende jongens in de nacht, ja echt altijd. We worden eigenlijk een beetje sacherijnig als Bram een nacht wakker is en niet lekker. Dan slapen we slecht.
Maar deze week werd door velen ons toch wel weer aangeduid dat we daar toch wel erg dankbaar voor mogen zijn. Sorry, we zijn wat verwend. Ieder huisje zijn kruisje, toch? Moe zijn we toch wel van alle nachten in het ziekenhuis de afgelopen maanden. Eigenlijk voelen we ons elke keer best goed, dus ik durf ook prima naar de kapper op vrijdag de 13e.
Heb sowieso veel vertrouwen in mijn kapper (de dames daar dan!), ben niet bang voor een verknipte coupe of een verkeerde spoeling. Verder had ik ook een pedicure afspraak gepland, echt even een onderhoudsdagje.
Bijgeloof?
Maar goed terug naar de nacht, die was dus niet best. Heel weinig geslapen en laat dat nou echt mijn grootste trigger zijn. Dan ben ik niet op mijn best… En dus gingen de sluizen al vroeg open. Dat pikten de jongens natuurlijk feilloos op en het was een meerstemmig gezang die ochtend. Bram ging naar school, daarna kwam Ray terug van school en ik had heus nog een lijst met dingen die ik moest doen, de pedicure ging door omstandigheden aan mijn neus voorbij.
De sluizen gaan open
Murphy’s law
Gelukkig gaat op een gegeven moment de knop om, lukt het me om de sluizen te blokkeren en te genieten van de zon, die herfst zon die schijnt. Toch nog een nazomer, meer nog dan verwacht. Maar het weekend zet zich wel in een soort van aftermath voort op die 13e. Dit weekend heeft een en ander hier in huis er al de brui aan gegeven, raakte ik mijn telefoon kwijt, mislukte het nieuwe recept wat ik uitprobeerde…. Hoera! Het is zo’n Murphy’s Law situatie.
Maar moet ik dan met 1 been op de stoep en 1 been in de goot? Een potje zout over mijn schouder gooien? Of een hoefijzer boven de deur hangen? Heb jij eigenlijk bijgeloof en wat doe je dan? Ik ben benieuwd want ik geloof vanalles, maar ben daarin ook wel een soort ongeleid projectiel. Vandaag is het linksom, morgen rechtsom, en de dag erna gewoon…. rechtdoor. Al gezegd dat ik het mezelf soms wel moeilijk maak. En Raym? Die is wel blij dat die vrijdag voorbij is. Ik ook, gelukkig een nieuwe week. Nieuwe ronden, nieuwe kansen.
1 Comment
Jascha
Kwa geloof heb ik een aantal jaar geleden wel een keus gemaakt. Ik ben katholiek geworden, en geloof laat geen ruimte voor bijgeloof (iets met gouden kalveren). Daar herinner ik mezelf aan bij al die potentiëel gevaarlijke situaties ;-).
21 oktober 2017 at 12:30